fbpx
Internetowa poradnia językowa Polszczyzna.pl. 10+ redaktorów, 20 000+ haseł, 1 000 000+ czytelników każdego miesiąca.
Polszczyzna Logo
sprawdź...

Przytyk – co to jest? Definicja, synonimy, przykłady użycia

W prawie każdej grupie osób znajdzie się ktoś, kto koniecznie będzie chciał coś skrytykować tylko dlatego, że nie zgadza się to z jego sposobem postrzegania świata i otaczającej rzeczywistości. Oczywiście nie ma nic złego w posiadaniu swojego zdania na jakiś temat, ale ci, którzy robią przytyki, nie potrafią wyczuć, kiedy wypowiadać swoją opinię, a kiedy nie. Czym jest ów przytyk? Jak wyglądają jego synonimy? Wyjaśnienia dotyczące słowa przytyk znajdziecie w poniższym tekście.

Przytyk co to jest co znaczy synonimy przykłady wyjaśnienie znaczenie słownik Polszczyzna.pl

Przytyk – czyli co? Co to jest? Co to znaczy? Definicja słowa

Przytyk to bardzo krytyczna, złośliwa, uszczypliwa, przykra uwaga lub aluzja wypowiedziana pod adresem kogoś, komu chce się coś wytknąć. Przytyk może dotyczyć różnych rzeczy: wyglądu, pochodzenia, charakteru, sposobu zachowania, statusu społecznego. Robienie komuś przytyków to inaczej dokuczanie lub używane w mowie potocznej dopiekanie komuś. Krytyka będąca przytykiem nie ma na celu poprawy czegoś lub kogoś, lecz wyłącznie pokazanie wyższości człowieka, który kieruje swoje uwagi pod czyimś adresem. Ludzie robiący przytyki potrafią być w tym bardzo zawzięci.


Przytyk – synonimy i wyrazy bliskoznaczne

Pomocne w zapamiętaniu tego, co to znaczy przytyk, co to jest, będą na pewno synonimy i wyrazy bliskoznaczne.

  • Docinek,
  • przycinek,
  • przymówka,
  • złośliwość,
  • wyrzut,
  • krytyka,
  • aluzja,
  • uwaga,
  • wycieczka,
  • kamyczek/kamień do czyjegoś ogródka,
  • werbalna szpilka,
  • zatruta strzała.

Przytyk – połączenia wyrazowe

  • Osobisty, złośliwy przytyk,
  • przytyki pod czyimś adresem,
  • aluzje i przytyki, złośliwości i przytyki,
  • czynić, robić przytyki.

Księgarnia Polszczyzna.pl

Przykłady użycia wyrazu przytyk w literaturze

– Tak pusto tu będzie, gdy odjedziesz – westchnęła Diana po raz setny. – I pomyśleć, że odjeżdżasz już w przyszłym tygodniu!
– Ale jesteśmy jeszcze razem – rzekła Ania wesoło. – Niech dzień jutrzejszy nie mąci nam radości dzisiejszego. Nie mogę znieść myśli, że wyjeżdżam sama… tak jestem zaprzyjaźniona z domem. Ty mi mówisz o samotności! Ja właśnie powinnam wzdychać. Ty zostaniesz tu w gronie starych przyjaciół – z Alfredem! Gdy ja będę sama wśród obcych, nie znając nikogo!
– Z wyjątkiem Gilberta i Karola Slone – rzekła Diana, odcinając się za przytyk Ani.

Lucy Maud Montgomery, Ania z Wyspy

W tym, co koleżanki mówiły o Sarze, było wiele prawdy. Nie miała ona zwyczaju wywyższać się ani drzeć nosa do góry, owszem, była zawsze uprzejma i uczynna dla wszystkich. Nigdy nie dokuczała mniejszym od siebie dziewczynkom, nie spychała ich z drogi ani nie upokarzała przytykiem do ich młodego wieku; na odwrót, okazywała im tkliwość prawdziwie macierzyńską, a gdy któreś z tych maleństw przewróciło się i potłukło sobie kolanka, nie omieszkała podbiec ku niemu, podnieść z ziemi i pogłaskać albo obdarzyć je wyciągniętym z kieszeni cukierkiem czy innym smakołykiem.

Frances Hodgson Burnett, Mała księżniczka

Napisane przez

Absolwent politologii. Język polski to jego pasja. Kwestie związane z polszczyzną interesują go od czasów liceum. W wolnych chwilach lubi słuchać dobrej muzyki.