Dzióbek czy dziubek, czyli co właściwie robimy do selfie
No dobra! Może i takie selfie wyszło z mody, ale pisownia na pewno nie. A w związku z tym, że co jakiś czas się jednak wkrada ten błąd ortograficzny, postanowiliśmy dziś zająć się właśnie tym tematem. Piszemy więc dzióbek czy dziubek? Zobaczcie, jak wygląda poprawna pisownia tego słowa.
Dzióbek czy dziubek? Jak to zapisać?
Dzióbek czy dziubek? Jak to zapisać?
Właściwie odpowiedź jest dość oczywista. Słowo to jest bowiem zdrobnieniem od słowa dziób. Pisownię zatem można wyjaśnić za pomocą prostej zasady: „ó” wymienia się na „o”. To za sprawą oboczności, czyli dziób-dzioby. Piszemy więc dzióbek.
Dzióbek czy dziubek? Już wszystko jasne! Przykłady użycia słowa dzióbek w literaturze
Jeżeli nasze wyjaśnienia Was nie przekonują, zapoznajcie się z przykładami z literatury, w których występuje słowo dzióbek.
Został tylko pan Kleks, zajęty w dalszym ciągu swoim czajnikiem i usiłujący palcem zatkać jego dzióbek.
Stanisław Wyspiański, Wyzwolenie
Czasem ma, mon ami – znowu się uśmiechnęła, tym razem zagadkowo, po czym zrobiła „dzióbek” i oczy zdziwionej lalki.
Antoni Libera, Madame
— No, pewnie — ucieszyła się babcia, rozwijając kolejnego cukierka. — Ja to mam dobrze ostatnio... — dodała, unosząc brwi i opuszczając powieki oraz robiąc pomarszczony dzióbek z górnej wargi.
Małgorzata Musierowicz, Dziecko piątku
Zwróciła uwagę narzeczonego na okoliczność, że przecie to sami Wielosławscy — matka, Anastazy, Hipolit — zaproponowali tańce tego przybłędy, tego jakiegoś Baryki. Gdzie oni go wykopali, tego chłystka, Barykę? Także nazwisko! Nieprawdaż, dzióbku?
Stefan Żeromski, Przedwiośnie
Chcąc do reszty rozwiać podejrzenia Krzysztofa, uśmiechnęła się doń i złożyła usta w dzióbek gotowy do pocałunku.
Tadeusz Dołęga-Mostowicz, Bracia Dalcz i s-ka
I jak? Udało się Wam zapamiętać poprawną pisownię słowa dzióbek?
?
