Opatrzność czy opaczność? Jak to zapisać? Poprawna forma

Tytułowy dylemat językowy ma swoje uzasadnienie w pewnej rozbieżności dotyczącej zapisu i wymowy. Jest to jeden z najczęstszych powodów wątpliwości związanych z poprawnością językową. Opatrzność czy opaczność? Która z tych form jest poprawna? Pierwsza, druga, a może obie? Odpowiedź znajdziecie poniżej.

Opatrzność czy opaczność? Jak to zapisać? Poprawna forma

Zarówno opatrzność jak i opaczność są słowami jak najbardziej poprawnymi. Jednak należy wyraźnie zaznaczyć, że każde z nich ma odmienne znaczenie i nie należy ich ze sobą mylić. Jeżeli bowiem do takiej pomyłki dojdzie, popełnimy błąd i ortograficzny, i merytoryczny.

Trzeba dodać jeszcze, że o ile opatrzność funkcjonuje we współczesnym języku, tak już opaczność uznawana jest za archaizm. Jednak w użyciu wciąż są wyrazy pokrewne od tego drugiego słowa.

Opatrzność to słowo, które używane jest w kontekście religijnym. Opatrznością nazywana jest ciągła opieka wszechmocnego i wszechwiedzącego Boga. Przejawem opatrzności Boga jest kierowanie dziejami świata i poszczególnych ludzi.  Poprzez opatrzność Bóg okazuje swoją mądrość, dobroć i miłość.

Rzeczownik opatrzność pochodzi od dawnego przymiotnika opatrzny, który znaczył ‘przezorny, dbały, baczny’, a ten z kolei od czasownika opatrzyć, tzn. ‘czuwać nad kimś, dbać o kogoś, o coś’ (stąd mamy określenie opatrzyć czyjeś rany).

Opaczność natomiast to wyraz, który współcześnie nie jest używany w codziennej mowie.  Słowo to pochodzi od wyrażenia na opak oraz przysłówka opacznie. Dawniej opacznością określano  omylność, skłonność do popełniania błędów. Pod pojęciem opaczności rozumiano również odwrotność i przewrotność.

Opatrzność czy opaczność? Przykłady zdań