Ofensywa – co to znaczy? Definicja, synonimy, przykłady użycia

Pojęcie ofensywa kojarzy się głównie z wojną lub z rywalizacją sportową. Co dokładnie oznacza to słowo? Jakimi innymi wyrazami możemy je zastąpić? Wszystkie informacje wraz z wyjaśnieniem znajdziecie w poniższym tekście.

Co to jest ofensywa? Znaczenie wyrazu

Ofensywa na froncie

W terminologii wojskowej ofensywa to inaczej natarcie. Jest to zatem zmasowany atak zbrojny dużych sił wojska na pozycje przeciwnika przeprowadzony na całym froncie lub na większym jego odcinku. Celem ofensywy jest rozbicie armii nieprzyjaciela i zajęcie opanowanego przez niego terenu. Według regulaminu działań wojsk lądowych ofensywa jest działaniem o charakterze rozstrzygającym.

Ofensywa na boisku

W niektórych grach zespołowych, zwłaszcza w piłce nożnej, ofensywą określa się atakowanie przeciwnika, które ma miejsce podczas rywalizacji sportowej. Mówiąc bardziej szczegółowo, ofensywę stanowi działanie grupy zawodników, których głównym zadaniem jest próba pokonania przeciwnika. Stąd też w czasie meczów można usłyszeć o grze ofensywnej. Gdy więc podczas starcia dwóch drużyn jest mowa o ofensywie, chodzi po prostu o atak.

Inne znaczenia ofensywy

Pod pojęciem ofensywa rozumie się również zorganizowane wystąpienie przeciwko komuś lub czemuś polegające na podejmowaniu intensywnych działań zmierzających do osiągnięcia określonych celów.

Ofensywa to również masowe pojawienie się czegoś. Przejawia się to rozprzestrzenianiem się jakiegoś zjawiska, które jest postrzegane jako coś negatywnego.

Ofensywa – synonimy i wyrazy bliskoznaczne

Pomocne w zapamiętaniu tego, co to jest ofensywa, będą na pewno synonimy i wyrazy bliskoznaczne.

W kontekście militarnym

W odniesieniu do zorganizowanego działania

Ofensywa – etymologia wyrazu

Wyrazem, od którego pochodzi słowo ofensywa, jest łacińskie offensum, które oznacza ‘uderzyć’.

Ofensywa – wyrazy pokrewne

Przykłady użycia wyrazu ofensywa w literaturze i prasie

Mogłem dojechać tylko do połowy drogi na Oviedo, z transportem żołnierzy posiłkowych. Ofensywa była już powstrzymana. Kolumny samochodowe wroga przywiozły całe oddziały falangistów, wypoczęte, dobrze zorganizowane. Oviedo dogorywało powoli, czy raczej dogorywały szanse tych, którzy chcieli odbić to miasto. Jednodniowe asturyjskie wspomnienia kojarzą mi się z szarą, żmudną słotą, z opustoszałymi pueblami, zburzonymi domami, spalonymi, zawalonymi w siebie, kościołami. Kraj był pusty, czy też robił takie wrażenie.

Ksawery Pruszyński, W czerwonej Hiszpanii

Zbigniew Boniek, który z Juventusem Turyn wywalczył Puchar Europy w 1985 r., po zwycięskim finale (1:0) z Liverpoolem, także nie przecenia roli trenera: – Gdy przegrywałem, nigdy nie mówiłem, że działo się tak przez trenerskie błędy, ale gdy zwyciężałem, to też nie wychwalałem trenera pod niebiosa. Bo mecze rozstrzyga się na boisku, gdzie prawie wszystko zależy już tylko od zawodników, od ich inwencji, pomysłowości w ofensywie. To piłkarze kreują szkoleniowca, a nie odwrotnie.

Rafał Nahorny, Przemysław Rudzki, Kop z laptopa, „Polityka” nr 2505