Zięć – kto to jest? Definicja, przykłady użycia słowa
Słowo zięć należy do kategorii, którą moglibyśmy nazwać „stopnie pokrewieństwa i relacji rodzinnych”. Wiele z nich dziś już wyszło z użycia i zostało zastąpione przez inne. Zięć występuje w języku polskim od bardzo dawna. Kogo nazywamy zięciem? Z jakiego języka pochodzi ten wyraz? Wiadomości o słowie zięć znajdziecie w niniejszym artykule.
Zięć – kto to jest? Kim jest? Znaczenie wyrazu
Jeżeli jakieś małżeństwo ma córkę, a ta córka jest mężatką, to wówczas jej mąż jest zięciem dla jej rodziców. Jej rodzice są dla niego teściami. Utrzymanie poprawnych relacji z nimi nierzadko przychodzi zięciowi z trudem.
Mówiąc o zięciu, warto też przytoczyć etymologię tego słowa. Otóż wywodzi się ono z języka prasłowiańskiego, od wyrazu *zętь oznaczającego ‘znajomy, znany’, ‘mąż córki’.
Jako że zięć nie jest rzecz jasna spokrewniony z rodziną swojej żony, nie określamy go krewnym, lecz powinowatym.
Ciekawostką może być to, że zięciem niegdyś określano także męża wnuczki, a nie tylko córki.
Zięć – przykłady użycia
- Rodzice Weroniki właśnie poznali swojego przyszłego zięcia.
- Ojciec Heleny wybrał się ze swoim zięciem na mecz.
Zięć – połączenia wyrazowe
- Były, niedoszły, przyszły, ukochany zięć,
- córka i zięć.
Odmiana wyrazu zięć
| liczba pojedyncza | |
| M. | zięć |
| D. | zięcia |
| C. | zięciowi |
| B. | zięcia |
| N. | zięciem |
| Ms. | zięciu |
| W. | zięciu |
| liczba mnoga | |
| M. | zięciowie |
| D. | zięciów |
| C. | zięciom |
| B. | zięciów |
| N. | zięciami |
| Ms. | zięciach |
| W. | zięciowie |
Przykłady użycia wyrazu zięć w literaturze
BAPTYSTA
do Trania
Signor Lucentio, dziś, wedle umowy,
Miał ślub się odbyć mojej Katarzyny,
Lecz ani słychu o mym przyszłym zięciu.
Jak nam urągać świat się będzie cały,
Gdy nadaremnie kapłan będzie czekał
Z błogosławieństwem na pana młodego!
Na hańbę naszą co mówi Lucentio?
William Shakespeare, Poskromienie złośnicy
Póki Napoleon był przy władzy, hrabia d’Aiglemont, pułkownik jak tylu innych, dobry oficer ordynansowy, wyborny do jakiejś ryzykownej misji, ale niezdolny do samodzielnego dowództwa, nie budził żadnej zazdrości. Uchodził za jednego z owych zuchów, których faworyzował cesarz: typ, który w wojsku nazywa się dobrym chłopem. Restauracja, która wróciła mu tytuł margrabiego, nie zawiodła się na nim: pośpieszył za Burbonami do Gandawy. Ta konsekwencja i wierność zadały kłam przepowiedni teścia, który utrzymywał niegdyś, że jego zięć zostanie wiecznym pułkownikiem.
Honoré de Balzac, Kobieta trzydziestoletnia
Jesteśmy niezwykle zadowoleni, że dotrwałeś z nami do końca tej publikacji! Gorąco zachęcamy do dalszego zgłębiania języka polskiego poprzez korzystanie z naszego korektora online dostępnego na stronie, umożliwiającego sprawdzanie pisowni. Poprawna pisownia jest teraz w zasięgu Twojej ręki!
A czy zastanawiałeś się kiedyś, jak prawidłowo napisać: wziąć czy wziąść? A może nurtuje Cię, jak to jest z wyrażeniami typu po południu czy popołudniu, a także ode mnie czy odemnie? Jeśli tak, to nasze artykuły z pewnością rozwieją Twoje wątpliwości. Zapraszamy do lektury, która z pewnością wzbogaci Twoją znajomość języka polskiego!
